Gordon is een lul

Opgezocht in de Dikke Van Dale: Goor (bijvoeglijk naamwoord) vuil, smerig. Nooit treffender synoniemen gevonden in de Van Dale dan in dit geval.

Heb ik in een eerder epistel uitgebreid gemotiveerd waarom ik Peter R. de Vries een lul vindt, in dit geval heeft het geen nadere toelichting nodig. Gordon is een lul met platjes waar een zwaar geschapen olifant jaloers op zou zijn. Echter, bij een lul hoort een gezond stel ballen en daar ontbreekt het Goor volledig aan.

Geen dag gaat er tegenwoordig voorbij zonder nieuws over deze omhooggevallen marktkoopman. Goor gaat naar het songfestival, Goor mag niet op de begrafenis van zijn ex-manager komen, Goor heeft ruzie met Geer, Goor doet boodschappen, Goor laat operatief een moedervlek verwijderen en "ziet zijn leven aan zich voorbijflitsen", Goor heeft bij de dermatoloog een halve liter smegma laten wegzuigen, en zo kan ik makkelijk nog een A4-tje doorgaan. Zowel de Nederlandse media als de relnicht zelf denken dat iedere stinkende scheet die deze megalomane egocentrische aandachtsrukker laat vliegen nieuws is.

Laat gaan, zou je normaal gesproken denken. Geef deze talentloze pisproleet niet meer aandacht dan strikt noodzakelijk. Helaas heeft hij nu iets geflikt waarmee hij een grens heeft overschreden. Na een aantal jaar geleden samen met de vieze glijers van R&B-band Replay een CD opgenomen te hebben waarbij de hoeveelheid stromend kwijl een live optreden van de Josti Band een droge zomerdag in de Sahara doet lijken heeft hij zich opnieuw muzikaal vergrepen aan de zwarte muziek.

Goor heeft namelijk een album met orale verkrachtingen van soulklassiekers opgenomen. Is dat dan zo erg? Ja, dat is heel erg. Ik ben namelijk dol op soulklassiekers. Als soul op een smaakvolle manier gecoverd wordt (luister bijvoorbeeld eens naar Marc Broussard's geweldige album "Save Our Soul") dan sta ik er volledig achter. Maar Gordon en smaakvol? De vraag stellen is hem beantwoorden. "A Song For You" heet het gedrocht en de kwelende klefbek covert onder andere nummers van Donny Hathaway, Barry White en Luther Vandross. Worden bij De Toppers nog derdehands kutsongs door kutzangers in een kutatmosfeer voor een kutpubliek in een kutstadion met een muzikaal kutsausje overgoten, op Goor's meest recente prutsplaat worden vooral de normaal gesproken erg goede nummers van Hathaway vakkundig om zeep geholpen. En dat is dus kut!

De vraag is dus wat te doen met dit gillend speenvarken? Het eerste wat in me opkomt zijn de wat tradionelere oplossingen voor een dergelijk probleem, zoals kielhalen, vierendelen, radbraken, onthoofden en/of de schandpaal. Hoewel de schandpaal wel weer stof geeft voor een homo-erotische kwinkslag gevolgd door een daverende fake schaterlach. Hahaha. Met moderne varianten als waterboarding, het operatief verwijderen van de stembanden (zonder verdoving) of de electrische stoel is natuurlijk ook niets mis, maar is het ook een passende straf voor een vergrijp als de brute verkrachting van Soul? In feite is het enige wat je met een lul van deze omvang kan doen plastificeren en er een levensgrote dildo van maken. In dat geval is de hoofdrol van de musical Tarzan het enige wat echt recht doet aan de kwaliteiten van Gordon.