Lelijk, deel 2

Lees ook Lelijk, deel 1.

Ik wilde net mijn plan met Archibald en Stille Sjaak delen toen Hendrik de Bolle Beer binnen liep. Nou ja, huppelen was eerder het woord. Achter hem liep het stuk ongeluk dat sinds haar komst in ons midden de sfeer goed verziekt had: de vriendin van Hendrik...aka Nurse Ratched.

'Kijk eens' krijste Marie-Antoinette. Ze duwde haar knokige vinger met de diamantenring bijna in mijn neus. 'Hendrik heeft met ten huwelijk gevraagd.'

Vol verbazing, maar vooral vol afgrijzen keken we naar onze vriend Hendrik die een beetje schaapachtig op zijn kruk ging zitten. Verdorie, dacht ik, nu zou het nog moeilijker worden om ons van haar te ontdoen.

Archibald keek verbijsterd van de grote steen om Marie's vingers naar Hendrik. Hij had voor de gelegenheid de tekst van Stille Sjaak overgenomen. De arme drommel kon geen woord uitbrengen.

'Gefeliciteerd', zei ik zachtjes en schudde Hendrik de hand. Hij mocht wat vrouwen betreft een slechte smaak hebben, je bent vrienden of niet. Hendrik bestelde bier, terwijl Marie-A. vertelde hoe Hendrik haar ten huwelijk had gevraagd. Hoe ze die avond thuisgekomen was en een pad van rozenblaadjes door het huis had zien slingeren. Hoe haar eerste ingeving was geweest om de schoonmaakster te ontslaan omdat ze haar werk niet goed deed. Een gedachte die ze snel liet varen op het moment dat ze het zoete stemgeluid van haar favoriete zanger Barry Manilow vanuit de slaapkamer had horen komen.

Hoe ze Hendrik in de slaapkamer had aangetroffen. Slechts gekleed in kamerjas, als een ware Hugh Heffner, op z'n knieën, met een ring in zijn hand. Ik geloofde mijn oren niet. Wie kon in godsnaam naar Barry Manilow luisteren zonder moordneigingen te krijgen of op zijn minst een teiltje vol te gooien met een halfverteerde maaltijd? Archibald kreeg al braakneigingen van het hele verhaal. Hij gleed van zijn kruk af en vluchtte de wc in.

Hendrik vertelde enthousiast verder over het aanzoek, maar ik zal je de details besparen. Kort gezegd zou het stel die maand erop trouwen in Kasteel Kromme Krummel. Alles betaalt door 'pappie'. Tja, die was natuurlijk maar wat blij om het monster eindelijk uit zijn huis te hebben.

Ik probeerde mijn verdriet te verdrinken door grote innamen bier. De vele glazen hadden tot gevolg dat ik een halfuurtje later mijn blaas stond te legen in het urinoir. Hendrik kwam naast me staan.

'Zo' zei hij, terwijl hij zijn minuscuul geslacht tevoorschijn haalde.
'Zo', zei ik. Ik voelde me ongemakkelijk. Ik had bijna de hele avond gezwegen en geknikt alsof het verhaal over de jacht naar de perfecte jurk mij echt geïnteresseerd had, maar kon nu, met mijn pik in mijn hand, nergens meer achter schuilen. Dan maar met de billen bloot, besloot ik.

'Zeg Hendrik,' begon ik voorzichtig. Dit zou wellicht mijn laatste kans zijn hem van zijn trouwplannen af te praten en daarom moest ik mijn woorden met de grootste zorgvuldigheid kiezen. Hendrik keek me met een vrolijke blik aan.
'Is het niet een beetje snel, om na drie maanden al in het huwelijksbootje te stappen?'

Een diepe frons verscheen op zijn voorhoofd. 'Te vroeg? Waarom? Marie is een schat. Ze is fantastisch, ze heeft laatst zelf een hele avond voetbal met me zitten kijken...'

Ah, dus daarom kon hij niet met zijn vrienden in de kroeg zitten tijdens de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Ik moest hier iets aan doen, maar Hendrik blaatte door over hoe fantastisch zijn verloofde was. 'En ze is een beest in bed. Man, de dingen die ze kan met haar tong...'

Mijn maag draaide zich om. 'Oké, dus ze is goed in bed...' Ik kreeg het mijn strot haast niet uit. Het mentale plaatje van wat haar tong met Hendriks minuscule geslacht deed zou me nog weken achtervolgen. 'Maar wat weet je nou helemaal van dat kind?' Zijn blik verstarde. Ik besloot een stapje verder te gaan. 'En hoe zit het dan met Marjolein?'

Marjolein was de stewardess met wie Hendrik nog wel eens in hogere sferen verbleef. Allebei tevreden lid van de Miles High Club, je kent het wel.

Hendrik schrok toen ik haar naam noemde en piste over de rand. Enkele spetters raakten mijn schoenen. 'Dat je haar nu net moet noemen. Lul.' Hendrik ritste dicht en liep kwaad de wc uit. Hm, dat ompraten ging fantastisch.

Toen ik even de wc uitkwam, trok Hendrik zijn jas aan. Marie-A stond buiten te roken.
'Hendrik, wacht even..' begon ik.

'Ik dacht dat je blij voor me zou zijn dat ik eindelijk de vrouw van mijn leven had gevonden!' beet hij me toe.

"De vrouw van je leven?" begon ik. 'Dude, ga alsjeblieft nu met mee naar de opticien en kijk dan nog eens goed naar je... dare I say it, verloofde!'

Archibald kwam er nu ook bij staan. 'Hij heeft gelijk, Hendrik. We zien je nooit meer man, sinds je met Nurse Ratched bent.'

'Nurse Ratched...?' Hendrik spuugde onze koosnaam voor zijn vriendin uit. 'Noemen jullie haar zo?!'
'Nou ja, op een goede dag,' begon Archibald. Ik schudde mijn hoofd zachtjes, Archibald kon beter even zwijgen.

'En jij?' vroeg Hendrik. Hij keek naar Sjaak. 'Heb jij nog een leuk koosnaampje in te brengen?' Stille Sjaak deed zijn naam eer aan en keek zwijgend met lichte paniek naar ons drietal.

'Welnu, IK weet genoeg!' schreeuwde Hendrik en stormde de zaak uit. Hij liet drie beteuterde vrienden achter.

'Dat ging goed...' zuchtte ik. 'Doe nog maar drie bier Bart,' zei ik tegen de Barman.
Archibald en ik gingen verslagen zitten.

'Fuck, hier moet echt een einde aan komen. Wat was je briljante plan nu? Ik bedoel, we kunnen het kreng moeilijk koud maken... toch?'

Even keken we elkaar aan. Nee, moord was geen optie. Tenminste, nog niet. 'Nee man, ben je gek. We moeten ervoor zorgen dat ze uit elkaar gaan, niet dat Nurse Ratched een martelaar wordt.'

Barman Bart, een grofgebouwde kerel met armen breder dan de Hulk, gaf ons ons bier. 'Ik weet nog wel iemand....'

Archibald: 'Pardon?'

'Om iemand om te laten leggen. Ik weet nog wel iemand. Mijn neef die...' begon Bart.

'Euh, bedankt Bart, maar ik denk niet dat Marie-A vermoorden ons uit de problemen haalt,' zei Archibald wijs. 'Ik bedoel, we zouden daar nooit mee weg kunnen komen. Toch?'

'Nou ja, als je van gedachten verandert... Laat maar weten,' zei Bart. En hij ging weer verder met glazen poetsen. Opeens zag ik onze vriendelijke barman, onze harige Hulk, met wie ik al menig uurtje had geconverseerd over vrouwen, drank en sigaretten, in een heel ander daglicht.

'Jongens, de oplossing is heel simpel. We moeten Hendrik en Marie-A uit elkaar drijven...'

Archibald tikte met zijn glas tegen mijn bier. 'Ja, prima, maar hoe?'

'We moeten Hendrik gewoon een betere keus geven. En wel binnen een maand, voordat hij "ja" zegt en voor eeuwig aan Nurse Ratched vastzit,' zei ik.

'Nou ja, voor eeuwig... Maar goed, scheidingsadvocaten zijn duur,' mijmerde Archibald. 'Wie had je in gedachte om onze Hendrik van gedachten te doen veranderen?' vroeg hij.

'Marjolien.'

Stille Sjaak sloeg verrukt op mijn schouder en barstte in een gelukzalig gelach uit. Dat voorspelde meestal niet veel goeds...